Države članice Evropske unije mogu usloviti davanje socijalnih povlastica migrantima obavezom boravišta u nekom mestu ako je to u interesu njihove brže integracije u društvo, presudio je u Sud Evropske unije, čije je sedište u Luksemburgu.
Sud EU izjasnio se o zahtevu nemačkog Saveznog upravnog suda, koji je zatražio da se preispita je li odluka u slučaju dvoje sirijskih državljana u skladu s evropskim propisima.
Ibrahim Alo i Amira Osso sirijski su državljani koji su pristigli u Nemačku 1998. odnosno 2001. pa im je bio odobren status supsidijarne zaštite. Uz to im je bila nametnuta obaveza boravišta, što su oni odlučili osporiti pred nemačkim sudovima. Spor je zato upućen Saveznom upravnom sudu koji je onda zatražio mišljenje Suda EU.
Sud EU je zaključio da članice EU moraju dopustiti slobodno kretanje unutar svog državnog područja osobama kojima su odobrile status korisnika međunarodne zaštite uz ista ograničenja koja važe za druge osobe koje nisu građani EU i koje zakonito borave u njima.
Nemačko pravo propisuje da dozvola za boravak mora biti uslovljena obavezom boravišta u određenom mestu ako korisnici supsidijarne zaštite primaju socijalne povlastice.
Sud je svojom presudom presudio da evropski propisi obavezuju države članice EU da osobama kojima su odobrile status korisnika supsidijarne zaštite omoguće ne samo mogućnost slobodnog kretanja na njihovu državnom području nego i mogućnost izbora mesta svog boravišta. Prema tome, obaveza boravišta u nekom mestu, koja se nameće tim osobama, predstavlja ograničenje slobode kretanja zajamčene odgovarajućom Direktivom.
Kad se ta obaveza nameće samo korisnicima supsidijarne zaštite koji primaju socijalnu pomoć, tad ona predstavlja i ograničenje pristupa tih korisnika socijalnoj zaštiti predviđenoj pravom Unije.
S druge strane, Sud EU smatra da je moguće obavezu boravišta nametnuti samo korisnicima supsidijarne zaštite ako oni, s obzirom na cilj koji se nastoji postići predmetnim nacionalnim propisom, nisu stavljeni u situaciju koja je objektivno uporediva sa situacijom osoba koje nisu građani EU i koje zakonito borave u dotičnoj državi članici ili sa situacijom državljana te države.
Sud EU navodi da je nemački sud dužan proveriti jesu li korisnici supsidijarne zaštite koji primaju socijalnu pomoć u većoj meri suočeni s poteškoćama u integraciji nego osobe koje nisu građani EU, a zakonito borave u Nemačkoj i primaju socijalnu pomoć. U slučaju da te dve kategorije osoba nisu uporedivoj situaciji s obzirom na cilj olakšanja integracije osoba koje nisu građani EU u Nemačkoj, Direktiva se ne protivi tomu da korisnike statusa supsidijarne zaštite podvrgne obavezi boravišta radi promovisanja njihove integracije pa čak i ako se takva obaveza ne primenjuje na druge osobe koje nisu građani EU i koje zakonito borave u Nemačkoj, navodi se u saopštenju Suda EU.
Izvor: Hina
